James Peeters: "De weg naar het allerhoogste begint bij de basis"

Reportage
02 mei 2020
Door Horseman Kristof

In de zomer van 2018 bracht Puissance reporter Kris Van Steen samen met onze huisfotograaf Dirk Caremans (Hippo Foto) een bezoek aan Stal James Peeters.

Mooi opgeschoten populieren. Geboetseerd in het Kempisch landschap. Gemillimeterd diepgroen gazon. Prachtig huis. Dito stallen. Grote witte buitenpiste met hindernissen in frisse kleuren. Prachtige binnenpiste. Splinternieuwe stapmolen. Paddocks en prachtig groene weides omgeven door boomgaarden met blozende appels en peren.

Hier in Broechem, laat ons de regio maar hét Mekka van de Europese Paardensport, het Palm Beach van de Lage landen, noemen, is alles aanwezig om het pad te bewandelen dat James, zijn echtgenote Carol en zijn kinderen willen bewandelen. Over dat pad, de regio, over sport, fokkerij en zijn prachtige accommodatie, spreken we op die prachtige nazomerdag in het splinternieuwe houten bijgebouw dat dienst doet als studio en ontvangstruimte voor klanten. Wie van paarden houdt, wie de sport op hoog niveau wil bedrijven en wie oog heeft voor detail zit gebeiteld bij de familie Peeters. Paarden van één van de beste ruiters ter wereld vinden in de stallen van James Peeters een tweede uitvalsbasis . Ze kijken in alle rust uit op de naburige boomgaarden. Samen met nog een aantal andere toppers van ‘grote namen’ uit de sport staan ze te blinken in de ruime en nette boxen. Ze genieten van de rust en van het uitzicht op het traag rijpend fruit dat binnenkort geoogst zal worden.

Traag rijpend fruit is misschien wel de beste metafoor, om het pad, waar je regelmatig naar refereert te omschrijven …

James: “We hebben onze tijd genomen om onze stal hier neer te poten. De gebouwen, de stal, de piste, … zijn het resultaat van 24 jaar werk ” opent James. En het blijft een ‘work in progress’. Net zoals de paarden die hier worden opgeleid. Ik wil ze de tijd geven. Rustig aan. Niet te snel willen gaan. Misschien is het toeval? Misschien niet? Maar ik heb het voor mezelf eens uitgeteld en opgezocht. Vijf paarden die hier bij ons als jong paard zijn opgeleid, hebben Aken mee gesprongen … Daar ben ik eerlijk gezegd wel fier op. De weg naar het allerhoogste begint bij de basis. Heel veel dressuur. Tijd en werk investeren. Niet overhaasten. Tijd geven om het gevraagde te verwerken. Om te rijpen … en daarna te oogsten. Die boodschap wil ik ook aan mijn kinderen doorgeven. Dat niets voor niets komt.”

Jouw vader had een manege op enkele kilometers hiervandaan. Jij hebt bewust niet voor het leven van manègehouder gekozen?

James: “De manege overnemen paste niet echt in mijn ambitie. Bovendien heb ik heb nooit voor een vaste stal willen rijden. Ik heb eigenlijk altijd mijn eigen ding willen doen, zeker nadat ik een paar jaar van de grote sport mocht proeven.”

Kan je die sport van pakweg vijftien jaar geleden nog vergelijken met die van vandaag?

James: “Ondertussen is de sport helemaal veranderd. Als je de jonge generatie bezig ziet. De broers Philippaerts bijvoorbeeld, … Die mannen rijden concours na concours. Dat zijn echte toppiloten geworden.“

Carol: “Die ruiters en amazones die vandaag helemaal bovenaan meedraaien, hebben een heel team achter zich staan en een hele stal paarden. Dat was vroeger totaal anders. Niet meer te vergelijken. Het is ongelooflijk wat voor een evolutie onze sport op zo’n korte tijd heeft doorgemaakt. Niet alleen in het materiaal van de paarden, ook in de frequentie van de wedstrijden.“

James: “Ik weet nog vroeger dat ik met Alco een eerste keer geselecteerd werd voor een CSI. Dat was Monaco toen. We sprongen daar goed en de week nadien moest ik mee naar CSIO Luzern. Ik weet nog dat ik toen een beetje lastig was omdat ik de GP van Zandhoven niet kon rijden. In eigen dorp, veel publiek, … dat was allemaal een heel andere beleving toen. Dat is nostalgie. Jumping Zandhoven, Hoogboom, Bavikhove, Kapellen … dat waren klassiekers. “

Carol: “Nu zijn er veel meer mensen en paarden in onze wereld. Elke week internationale concoursen. Prachtige wedstrijden als de Stephex Masters bij Stephan Conter. Als je er goed over nadenkt is die trend ook bepalend geweest voor de ontwikkeling van onze stal. Veel goede paarden, veel handel, … we zouden niet staan waar we nu zijn mocht de sport niet in die richting geëvolueerd zijn. Als je hoort dat er in de paardensport meer geld omgaat dan in het voetbal. Dat zegt toch iets …”

En deze regio, De Kempen, Limburg, … Vlaanderen is daarin een topregio. Niet alleen qua ligging. centraal in Europa, ten midden van grote hippische centra, maar ook qua kwaliteit van paarden en fokkerij …

James: “We zitten hier inderdaad in een topregio. Met het Azelhof, Bonheiden, Sentowerpark, bij wijze van spreken achter de hoek. Peelbergen, Valkenswaard, Knokke, Aken … Het zijn één voor één locaties en concoursen die als het verkeer een beetje mee wil, heel makkelijk te bereiken zijn. Tel daar de verschillende grote stallen in de buurt bij: Eurohorse in Grobbendonk, Stal Dorperheide van de familie Philippaerts in Meeuwen, Stephex in Wolvertem, … het stopt niet. Onze regio is inderdaad het Mekka van de Europese springsport. Vervang de palmbomen door eiken en beuken en je hebt hier in de zomer een soort van ‘Palm Beach’ met elke week internationale wedstrijden. De aantrekkingskracht van onze regio, van onze paarden en van onze fokkerij is groot voor ruiters en amazones uit andere werelddelen.”

We zitten in een regio waarin er wekelijks topconcoursen plaatsvinden. Zien we jouw daar ook elke week?

James: Als ik in een 2-ster of driester mee rijdt dan wil ik iets in de ranking proef kunnen betekenen. Een klassement rijden. Anders heeft dat geen zin en kan ik beter een Silver of een Gold gaan rijden. Op dit moment ben ik vooral terug met vijfjarigen op stap. Terug naar het WK in Zangersheide bijvoorbeeld waar het vierentwintig jaar geleden begon. (Nvdr. Met een Europese titel bij de vijfjarigen met Mast Van De Vromboutshoeve (v. Pachat II ).

Goede jonge paarden opleiden … is dat jouw ‘core business’ op dit moment?

James: Ik heb een vijfjarige Kannan uit de moeder van Taloubet. Nadal Hero & DB. Hij heeft de hengstencompetitie succesvol gelopen en is geselecteerd voor het WK in Zangersheide. Ook Narengo rijd ik op dit moment. Het is een BWP-goedgekeurde dekhengst van de hengst Bisquet Balou vd Mispelaere uit de bekende moederlijn Gigi van Orti (Vigo d’Arsouilles). Ik rijd ook een Vagabond uit de moeder van Domino (Thunder van de Zuuthoeve x Azur de Paulstra) van Jos Verlooy. En ik heb recent een kleindochter van Walnut de Muze, het paard van Harrie Smolders, verkocht aan Ludo Phillipaerts. Vroeger reed ik die zelf vanaf hun vier jaar, ondertussen wacht ik tot ze vijf zijn om ze zelf te rijden (lacht). Ik ben ondertussen al wat ouder en wijzer. Als dat echt kwaliteitsvolle paarden zijn dan is het moeilijk om ze aan te houden en is verkoop vaak een logisch gevolg.

Carol: “Ik denk dat als er echt nog eens paard op het pad van James komt waarmee het echt goed klikt en het kan eventueel, dan vermoed ik dat hij toch heel graag nog eens in de ‘grote sport’ wil meedraaien.”

Toch nog ambitie?

James: “Zeker! Dat moet ook als sportman. Ik ben niet alleen ambitieus, ik wil het graag ook zo perfect mogelijk doen. Ik ga bij wijze van spreken dood als ik twee fouten heb in een rankingproef.” Carol: “James heeft het eigenlijk jarenlang moeten doen met de paarden die bleven. De beste werden verkocht, diegenen die bleven waren eigenlijk net niet goed genoeg. Je rijdt dan met een 1.40m-paard een rankingproef en dan lukt dat net niet. Dat is frustrerend.”

James: “Ik ben dan liever competitief in een nationale ‘Gold’ dan vier vijf dagen van huis te zijn voor een tweester-wedstrijd. Het is ofwel ‘opleiden’ of het is ‘topsport’. De combinatie is niet meer mogelijk met hoe de sport nu geëvolueerd is. Bovendien heb je niet één maar een paar toppaarden nodig.”

Hier staan niet alleen toppaarden van topruiters. Hier staan ook pony’s en juniorpaarden. Jullie kinderen zitten ondertussen ook al in het zadel. Jef springt, Anna houdt het op dressuur. Wat kunnen jullie ze meegeven?

James: “Een goede start. Een dressuurmatige basis. Mijn vader heeft daar ook altijd op gehamerd. En veel lessen gehad van Jean Claude Vangeenbergen, Jos Kumps en bij Albert Voorn. Ik kan ze een beetje helpen met mijn eigen kennis en ervaring en ze hebben hier een goede accommodatie … ”

Carol: “Een aantal waarden en normen ook. Ze leren winnen en verliezen. Ze leren verantwoordelijkheid. Dat is wat ik hen vooral wil meegeven. Dat het niet evident is dat ze kunnen paard- en ponyrijden. Dat ze er voor moeten werken. Zelf opzadelen. Stalwerk. Dat niets voor niets komt … en dan zitten we terug op ons pad waar we vertrokken zijn zeker? (glimlach).”

Meer reportages uit Puissance lezen? Klik hier!
De volledige fotoreportage van Dirk Caremans is via deze link te raadplegen.

Bron: 
Puissance - tekst Kris Van Steen