Horseman op bezoek bij Gilles Thomas: “2016 hoeft voor mij nog niet meteen te stoppen”
De winter is in het land. Kerstbomen staan elke huiskamer op te vrolijken en iedereen blikt terug op wat 2016 hen te bieden had. Dat doen we ook bij Horseman. Een van de dingen, of beter personen, waar we niet om heen kunnen bij een terugblik, is Gilles Thomas. Met individueel en teamgoud op de Europese Kampioenschappen, een eerste GP-winst bij de senioren en als kers op de taart een selectie voor de vijfsterrenproeven op Jumping Mechelen, was 2016 voor Gilles Thomas een grand cru.
“Ik denk dat ik wel tevreden kan terugkijken op mijn jaar”, opent Thomas bescheiden, “het hoogtepunt was natuurlijk dat Europees Kampioenschap. Ik had er heel secuur naartoe gewerkt en als het dan ook nog lukt, is dat super. In mijn leeftijdscategorie is het bovendien de hoogst haalbare eer, dus ik ben bijzonder tevreden dat ik die titel heb kunnen pakken. Het zal me alleszins altijd bijblijven.” Niet alleen sportief gezien, was het EK een meevaller, ook de sfeer binnen het Belgische team was opvallend gunstig: “Misschien hielp het feit dat we ook met het team gewonnen hebben wel, maar sowieso zijn we allemaal vrienden, die elkaar helpen waar het kan. In de ring zijn we uiteraard concurrenten, maar daarbuiten kunnen we het uitstekend met elkaar vinden. De sfeer was dit jaar gewoon ook losjes en ontspannen. Dat is niet altijd zo, bij de jeugd had je soms wel eens een wat meer gespannen sfeer, onder meer ook door de druk die door de ouders uitgeoefend wordt.”
Ook het einde van het jaar had nog heel wat moois in petto voor de amper achttienjarige jongeman: “Dat ik het jaar mag afsluiten met een deelname aan de vijfsterrencompetitie in Mechelen is echt schitterend, daar had ik zelfs nog niet van durven dromen. Als jong gastje zat ik hier altijd al op de tribune te hopen dat ik me ooit ook eens met die toppers zou kunnen meten. Vorig jaar nog, dacht ik bij mezelf dat het toch uniek zou zijn om in Mechelen te rijden en nu is het al meteen zover. Het is natuurlijk een mooie kans, maar tegelijk is het ook allemaal nieuw. Op dat niveau heb ik nog geen ervaring dus het zal afwachten worden wat het geeft. Ik hoop het natuurlijk goed te doen, maar ik moet ook realistisch blijven. Die topruiters meteen naar huis rijden, dat zit er waarschijnlijk niet in. Een paar mooie resultaten, een aantal keer nul rijden, dat hoop ik wel te doen.”
In Mechelen aantreden is sowieso al mooi, als dat dan meteen ook nog je vuurdoop is op het allerhoogste niveau, dan kan het helemaal al niet meer stuk. Die unieke kans komt er niet zomaar: “Ik heb een wildcard gekregen via het VLP-talententeam op basis van mijn resultaten van het afgelopen jaar. Mede door mijn Europese titel heb ik dus nu ook de mogelijkheid om Mechelen te rijden. Dankzij het VLP-talententeam kan ik nu ook dressuurles volgen bij dressuurruiter Stefan Van Ingelgem. Het is sinds vorig jaar dat ik bij hem train en 2016 was mijn beste jaar tot nu toe, dus wie weet is er wel een verband.”
Niet alleen voor Gilles Thomas zelf, maar ook voor zijn paarden zal het een eerste keer worden op het hoogste niveau in de A-piste van de Nekkerhal: “Als derde paard neem ik Indiana van het Kapelhof (v. Chatman) mee. Dat was mijn paard van het Europees Kampioenschap. Zij heeft daarna echter wat rust gekregen, dus zij zal niet de hoogste proeven lopen. Daarnaast neem ik deel met Conaro (v. Con Capitol), het paard waarmee ik twee jaar geleden vice-Europees Kampioen werd. Hij heeft geen rust gekregen en verkeert echt in vorm. Twee weken geleden wonnen we nog de GP2* in Lier. Ten slotte zal ik ook aantreden met Cantario (v. Casiro I). Dat is een schimmelhengst die ik heb overgenomen van Niels Bruynseels. Niels heeft zelf veel paarden te rijden en is ook vaak weg, vandaar dat ik hem nu rijd. De hengst is immers ook altijd in ons bezit geweest.” Als Gilles Thomas zegt dat de hengst in hun bezit is geweest, dan bedoelt hij eigenlijk in eigendom van zijn nonkel, de illustere Marc Van Dijck. De voormalig topspringruiter is nu de steun en toeverlaat van zijn neef. “Zonder mijn nonkel zou ik absoluut niet staan waar ik nu sta. Hij is mijn trainer, de eigenaar van mijn paarden en ga zo maar door.”
Toch is het bij Gilles Thomas niet al paarden wat de klok slaat. “Ik studeer ook nog, meer bepaald bewegingsdeskundige. Mijn ouders vonden het belangrijk om iets te hebben om op terug te vallen moest het om een of andere reden niet lukken in de paardensport. Het is immers wel de bedoeling om te proberen door te dringen tot de absolute wereldtop van de jumpingsport.” Zoals wel vaker het geval is, is studeren en topsport geen ideale combinatie: “De examens komen er natuurlijk aan in januari. Ik heb wel al wat op voorhand gewerkt, maar het zal toch een zware periode worden. Ik neem mijn boeken ook mee naar Mechelen, al weet ik nog niet of ik ze effectief ook zal opendoen. Het topsportstatuut heb ik, dus in principe zou ik mijn examens kunnen spreiden, maar voorlopig ga ik dat niet doen. Eerst eens kijken of het zo lukt en als dat niet het geval is, kan ik alsnog voor de volgende periode mijn statuut gebruiken.”
Wat de toekomst brengt, valt nog enigszins af te wachten: “2016 was echt een fenomenaal jaar, het is allemaal zo snel gegaan. Dat had ik absoluut niet verwacht. Volgend jaar rijd ik een categorie hoger, bij de Young Riders dus. Ik ga opnieuw proberen te pieken naar de kampioenschappen, bij de Young Riders ligt het niveau sowieso wel al hoger, dus we zullen moeten afwachten wat dat geeft. Het is in ieder geval zo dat ik een jaar zoals 2016 niet snel meer zal meemaken. Ik probeer wel elke dag hard te werken om er te geraken. Dat is eigen aan onze sport. Je kan de ene dag winnen en de volgende dag laatste eindigen. Je moet blijven werken om jezelf keer op keer te bewijzen.”
